News

Jadwiga Jarosz, nauczycielka języka polskiego, Zespół Szkół Plastycznych w Bielsku-Białej

"W klasach licealnych przeprowadziłam lekcję dotyczącą gatunków internetowych. Wśród nich znalazł się mem internetowy. Na wcześniejszej lekcji młodzież otrzymała zadanie domowe. Każda osoba miała wybrać jeden mem odnoszący się do dowolnego tematu i przedstawić go klasie na zajęciach. Uprzedziłam klasę, że pozwalam na prowokację. Memy, które przygotowała młodzież, w zdecydowanej większości były tekstami żartobliwymi (śmieszne koty, celebryci/celebrytki, sceny z życia ucznia/uczennicy). Poprosiłam młodzież, aby nazwała cechy/właściwości mema.

Oto wnioski:

• Istotny jest obrazek, do niego dołączony jest tekst. Ten sam obrazek może być łączony z różnymi tekstami.

• Nie znamy autora/autorki mema.

• Mem ma zachęcać do tego, żeby go „lajkować”, udostępniać (wiralność).

Później opowiedziałam o tym, że przyjrzałam się temu, jak w memach przedstawiany jest temat uchodźców/uchodźczyń. Wyświetliłam kilka przykładów (poniżej) i poprosiłam młodzież o ich analizę pod kątem wiarygodności oraz roli, jaką odgrywają w kwestii budowania opinii publicznej.

Oto wnioski (kolejne cechy mema jako gatunku internetowego):

• Mem nie opiera się o kategorię prawdy, ale o kategorię popularności, sensacyjności.

• Mem często korzysta ze stereotypów – opiera się na uproszczeniu, emocjach, informacje w nim zawarte często są ogólne, trudne do zweryfikowania.

• Istnieje zagrożenie, że odbiorcy/odbiorczynie, którzy bezkrytycznie przyjmą treść mema, zbudują swoje wyobrażenie o świecie w oparciu o fałszywe informacje.

Omawiając z młodzieżą memy, które przygotowałam, powoływałam się na fakty, które w danym memie były fałszowane (np. sprawa napaści seksualnych w Kolonii: http://bit.ly/2lUyqUm, atak terrorystyczny w Berlinie w świątecznym miasteczku: http://bit.ly/2oWNdDp. Młodzież zwróciła uwagę na to, że fałszywa, ale sensacyjna informacja, ma dużo większy zasięg niż prawda (wiralność)."